26/5/1834
Το Δικαστήριο, με ψήφους 3 έναντι 2, κρίνει τους κατηγορουμένους ενόχους εσχάτης προδοσίας και τους καταδικάζει στην ποινή του θανάτου. Οι χωροφύλακες μεταφέρουν τους κατηγορουμένους στο Ιτς Καλέ μέχρι την εκτέλεση της ποινής.
25/5/1834
Οι δικαστές αποσύρονται για να διασκεφθούν. Οι Πολυζωίδης και Τερτσέτης υποστηρίζουν με σθένος την αναβολή της εκδόσεως αποφάσεως σύμφωνα με το άρθρο 135 της ισχύουσας Εγκληματικής Διαδικασίας.
24-23/5/1834
Ο εξ Ηπείρου συνήγορος του Δ. Πλαπούτα Χριστόδουλος Κλονάρης δηλώνει ότι «Οι διαπρέψαντες πρωταγωνισταί του Ελληνικού δράματος καταδιώκονται από την συκοφαντίαν εγκληματικώς• δύο σύρονται σήμερον εις τα καθίσματα των εγκαλουμένων άλλοι θέλουν τους διαδεχθή εις αυτά μετ’ ολίγας ημέρας».
Ο Κεφαλλήν συνήγορος του Θ. Κολοκοτρώνη Παναγής-Μαρίνος Βαλσαμάκης αναδεικνύει τη σαθρότητα των κατηγοριών και καλεί τους δικαστές να αποδώσουν «το θείον δώρον της Δικαιοσύνης» για το οποίο «ο άνθρωπος εθυσίασε πολλά από τα τιμαλφή φυσικά του πλεονεκτήματα».
22/5/1834
Ο εκ Σκωτίας Γενικός Επίτροπος της Επικρατείας Εδουάρδος Μάσων ανακράζει : «Επιμένω εις την Κατηγορίαν• και με τα δόντια και με τα νύχια θα την υποστηρίξω. Διακηρύττω τους εγκαλουμένους ως ενόχους, και απαιτώ τον θάνατό τους».